مدح و مناجات با امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
شاعر : علی اصغر یزدی
نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل
»درد» آمـدیم لطف تو مـا را دوا کند شایـد «غـریـبه» را نـگهت آشـنا کـند
هر روزه دار پیش ضریح تو در نجف با بوسه بر ضریح تو هم روزه وا کند
سرمست چشم توست غروبی که ظهر شد دستت به نور شـمس هم انفـاق ها کند
هر ذرّه در عوالـم امکان برای وصل با اسـم تو خـدای خودش را صدا کـند
امـیـد وصـل در دل مـا مـوج میزنـد عاشق، سحر، مقابل ایوان، دعا کند…
بـاران و آیـههـای ذراعـیـّه بـالـوصیـد قلب مرا به عـشـق شـمـا مـبـتـلا کـنـد
هرکس که باحضورتو خلوت نکرده است باید بـرای خـویش دلـی دست و پا کند
چون آفتابِ لطفِ شما ذره پرور است بـی شـک خـرابـۀ دل مـا را بـنـا کـند
قطعا نجات دست مناجات های توست عمری کـمـیـل با کـلـماتت صـفـا کـند
رنـدانـه خواستـیـم خـدا را و عـاقـبـت مـا را به یک نگـاه تو حاجت روا کند
در روز حـشر مست شراب الست را از بین خـلـق فـاطـمـه بـایـد جـدا کـنـد
|